Wat is het nou helemaal, zo’n vlammetje op zo’n kaars? En toch. In de viering van zondag 2 februari werd ‘De opdracht van de Heer in de tempel’ gevierd, ook wel bekend als Maria Lichtmis. In het evangeliegedeelte lazen we over blijdschap om het kind die het licht van de wereld genoemd wordt. En ook hoe kwetsbaar dat licht is, hoe het tegengewerkt zal worden. Licht en donker.
In de viering werden de kaarsen die in de vieringen gebruikt worden, gezegend. Drie dozen met drie soorten kaarsen symboliseerden al die kaarsen. En bij elke doos werd kort ingegaan op wat voor betekenis zo’n kaars kan hebben.
Zo werd bij de eerste doos, de kaarsen voor de Gods lamp die staat voor Gods aanwezigheid, herinnerd aan de Poolse vakbeweging Solidarność in de jaren zeventig en tachtig van de vorige eeuw. Hoe die beweging hard werd neergeslagen in december 1981. Hoe ook in Nederland de oproep klonk om tijdens de kerstdagen dat jaar een brandende kaars voor het raam te zetten. Een teken van solidariteit. Heeft het geholpen? Kan zoiets helpen? In 1989 werd Solidarność weer gelegaliseerd, voorman Wałęsa werd later president van Polen. Door die kaarsje natuurlijk. Natuurlijk niet. Lag het aan die kaarsjes van solidariteit. Wie weet?
Bij de tweede doos , die met de altaarkaarsen, vertelde pastoor Victor over hoe hij de kerk in zijn jeugd en die van laten had ervaren. Hoe die kaarsen daarbij belangrijk waren en zijn. Dat ze met hun licht en warmte troost kunnen bieden, licht en warmte die staan voor Gods ontferming.
De derde doos bevatte de devotiekaarsen. Een parochiaan wees erop dat er verbinding moet zijn tussen het zondagse en doordeweekse. Is dat er niet, dan is de kerkgang meer iets als een lifestyle-item. En wat willen we doorgeven? De suggestie werd gedaan om de door de pastoor uitgedeelde kaarsen mee te nemen naar huis en daar ‘s avonds weer aan te steken en voor het raam te zetten. Als teken dat we het licht van Christus niet alleen in de kerk houden, maar dat we er mee naar buiten willen gaan.
Als lied zongen allen telkens weer: ‘ Zuivere vlam, verdrijf met je licht’de angsten van ons hart.’
Zo’n kaars aansteken is zoveel meer dan een vlammetje doen branden. Het is iets van jou en gaat over jouw intentie, jouw hoop.