‘Het is Allerzielen en we staan stil, hier, bij de vele namen die jullie hebben doorgegeven,’ sprak priester Marieke Ridder aan het begin van het Allerzielen-gedenkmoment op het kerkplein. In de boomtakken veel, heel veel boomschijfjes met namen van overledenen die één voor één werden genoemd. Cellist Sebastiaan van Eck speelde prachtige muziek terwijl bijna tweehonderd namen klonken en schijfjes een plek kregen aan de takken. Elke naam een mens die gemist wordt.
Als afronding werd een schijfje opgehangen voor allen die overleden zijn aan corona en een blanco boomschijfje – één zonder naam – voor hen van wie wij de naam niet kennen, de naam die bij God wel bekend is.
In het gebed werd gedankt voor de mensen die ons zijn voorgegaan, voor wat zij ons voorgeleefd hebben, ons gegeven hebben; ook werd benoemd dat niet alle relaties goed zijn geweest, dat er afscheid was geweest van mensen met wie we het graag ook goed hadden gehad, wat spijtig genoeg niet is gelukt.
‘Moge de Eeuwige zijn mantel om ons, om jou heenslaan en moge hij ons dragen.’ Met de zegen werd dit kleine moment van gedenken afgesloten.
