Donderdag 8 oktober 2009 was een prachtige zonnige herfstdag. Het was dan ook niet zo vreemd dat uit de bus, die omstreeks half zes in de middag stopte op het Melkpad, mensen met vrolijke gezichten stapten. Het was een mooie dag geweest. Het dankwoord, aan het eind van de rit uitgesproken door Kees Giskes klonk hen nog in hun oren. Niets dan lof voor de chauffeuse die bekwaam de bus bestuurde en onderweg interessante informatie verschafte en voor de dames van Priscilla die de reis hadden georganiseerd. Die lof en dank waren volkomen verdiend zoals uit dit verslag zal blijken.
Om half tien in de ochtend vertrok de bus gevuld met ongeveer 30 senioren en een belangstellende junior naar een onbekende bestemming. Dat na enige tijd in elk geval een stop zou worden gemaakt op een plek waar van koffie met gebak kon worden genoten, was wel voor iedereen duidelijk. Maar niet dat we dat in het restaurant van het “Kijk en Luister ” museum in Bennekom zouden doen.
Daar kregen we een interessante lezing over de geschiedenis van speeldozen en pierementen met demonstraties. Het was verbazingwekkend te horen dat het allemaal te danken was aan iemand die een metalen haarkam had. Toen hij eens met zijn nagels over de tanden van de kam streek hoorde hij dat iedere tand een geluid met een enigszins andere toonhoogte gaf. Na veel geslijp en geknip gelukte het om elke tand een andere specifieke toonhoogte te geven. Er kon dus muziek mee worden gemaakt.
Maar deze manier van muziek maken was niet zo goed voor de nagels. Het idee werd geboren om in plaats van je nagels een metalen cilinder te gebruiken met uitsteeksels er op waarmee aan de kam een melodie kon worden ontlokt. Zo werd in de 18e eeuw de speeldoos geboren.
Later werden ook speeldozen gemaakt waarin de cilinder vervangen werd door metalen schijven met uitsteeksels.
De menselijke fantasie kende geen grenzen en zo kwamen en speeldozen waar een olifant met zijn slurf de cilinder ronddraaide, vogeltjes in kooien die piepten en tsjilpten dat het een lieve lust was en een mandoline speler die alle mogelijke bewegingen maakte.
Er was ook nog een tentoonstelling van een creatieveling die stropdassen gebruikte om tassen, mutsen en andere onwaarschijnlijke dingen te maken.
In een ouderwets winkeltje was ouderwetse snoep te koop . De pastoor nam zijn kans waar om drop in te slaan, waarvan ook anderen mochten genieten.
Om de inwendige mens te versterken vertrokken we naar restaurant ‘de Ruggestee’ in Otterloo. Daar werd een uitstekende koffie tafel geserveerd waaraan iedereen zich te goed deed.
Daarna vervolgden we de reis door het mooie landschap van de Utrechtse heuvelrug en de Veluwe. Voordat we weer koers zetten naar Hilversum werd de reis een uurtje onderbroken in Epe voor de thee pauze en wel bij het midden in het bos gelegen pannenkoekenhuis ‘de Ossenstal’. Naar mijn waarneming werd in plaats van thee veelal wat sterkers ingenomen, waardoor de geanimeerde conversatie op het met zon overgoten terras zeker niet nadelig werd beïnvloed.
De seniorentocht 2009 zit er weer op.
(met dank aan Chris Folkers voor het verslag)
