Vierentwintig december, de dag voor Kerstmis, met de spanning van wat komen gaat en de verwachting dat het goed zal zijn. Terwijl het buiten steeds meer donkerde, werden overal lichten en lichtjes aan gedaan. Eén zo’n lichtplek was het kerstkerkplein. Letterlijk, want er hingen veel slingers met lampen rond de kraampjes en in de vuurkorven vlamde het hout. Maar ook anders: al die mensen die er rondliepen straalden samen ook wat van dat licht uit.
Ouders met kinderen, grootouders en hun kleinkinderen, voorbijgangers, parochianen en anderen stapten het kerkplein op. Velen bleven even staan kijken bij de vrolijke mini-zweefmolen, waar de echte kleintjes hun rondjes draaiden. Ook liepen veel mensen langs bij de kraam waar koffie en hete thee werd geschonken. Even van binnen doorwarmen, indien gewenst met een plak kerstbrood.
De dieren van de kerststal bleven onverstoorbaar hun hooi verorberen. Zo nu en dan kwamen ze naar het hek om geaaid te worden. Of was het om die types aan de andere kant van het hek eens beter te bekijken? Naast de kerststal was het een komen en gaan van engelen en herders; heel veel kinderen schitterden in hun kleding uit het kerstverhaal. De foto’s spreken wat dat betreft eigenlijk wel voor zichzelf!
Het hoogtepunt van het feest was de viering in de volle kerk. Met liedjes die bekend klonken en waarvan je misschien ook al de woorden kon meezingen. Die tekst stond natuurlijk wel in een boekje, maar zo meezingen uit volle borst is nog leuker. Het verhaal van Jezus’ geboorte werd verteld; over hoe hij door zijn moeder werd gewiegd en het bezoek van eerst die herders en daarna die wijze mannen van ver. En over de engelen die gloria zongen. Een verhaal dat vertellen wil dat God onder ons is gekomen, gewoon zo’n kwetsbaar mens. Zo herkenbaar, zo dichtbij.
Met dank aan de fotografen Fok de Boer en Giskes, Giskes & Giskes!
En het tweede bericht nog meer foto’s!!!!