Wijd openstaande deuren, in het portaal kaarsen in een bloemschikking, een kerk vol kaarslicht en symbolen die mogelijkheden bieden om te gedenken. Met Allerzielen was er tijdens de open kerk, Tijd om te gedenken en de zondagse eucharistieviering ruim gelegenheid voor herinneringen, verdriet, troost en de namen van overledenen.
Zaterdagavond klonk het requiem van Puccini, zongen solisten en koor, speelden een pianist en celliste Spiegel im Spiegel. Persoonlijke ervaringen werden verteld, gedichten voorgelezen. Dan het moment waarop een ieder een licht ergens kan neerzetten, een naam kan achterlaten; op een steen, bij het rafelkleed, op de lijst die later voorgelezen werd.
Die naam, die ene, die weer hardop genoemd wordt. Zo goed om die weer te horen, zo fijn om dat temidden van al deze mensen te mogen meemaken.
Een impressie in beeld:
