Nee, er werd niet gefladderd tijdens de viering voor jong en oud. Geen lieftallige wezentjes met vleugels en toverstafjes die in de koepel zweefden. De elfjes volgenden op de uitleg van het verhaal uit de bijbel. We hoorden hoe Jezus de woestijn in ging en daar veertig dagen lang de tijd nam om zich te bezinnen op zijn missie, zijn leven. Hoe er telkens ‘een boze stem’ klonk, die hem wilde afleiden.
In de viering voor jong en oud deelden de kinderen pen en papier uit aan de aanwezigen zodat er elfjes geschreven konden worden. Een elf of elfrijm is een gedicht van vijf regels en elf woorden. Terwijl in de kerk ‘woestijn’muziek klonk, werd er druk nagedacht en geschreven: hoe beschrijf je in elf woorden een gedachte die gekoppeld kan worden aan de viering, aan het thema, aan de vastentijd?
Later in de viering hebben de kinderen alle blaadjes weer ingezameld. De meeste gedichten werden op grote vellen geplakt en zijn nu te lezen in de portalen van de kerk. Een aantal elfrijmen hangen in de plant die staat bij de zandtafel op het altaar.
Die zandtafel zal de komende weken telkens centraal staan. Daarin moet zichtbaar worden wat het thema van de veertigdagentijd in de kinderkerk is: van woestijn naar tuin.
De elfjes, die kunt u elke dag op deze site weer tegenkomen. Kleine, langs fladderende gedachtes van soms ongekende hoogte!
woestijn
heet koud
droog en dor
toch voel ik God
vrede!