Witte Donderdag
Na de korte onderbreking doorgetreind. Nog een nacht en weer een dag. Doodmoe van het zitten en lezen, flauw geworden van chocoladerepen, gevulde koeken en slappe koffie uit de restauratiewagen verlangen we naar een eindpunt. En als we dan eindelijk stoppen, vallen we stram uit de trein. Honger, dorst!
Echt fris ruiken we niet meer.
Avond. Een leeg station. Maar er lijkt op ons gerekend. We kunnen ons opfrissen en in de stationsrestauratie staat de tafel gedekt. Kaarsen, witte lakens op de tafels en genoeg brood en wijn voor iedereen. Gelukkig maar. Honger.
Toch rent er niemand op de tafels af, niemand zoekt snel naar de beste plaatsen bij het raam. We dralen en schuifelen wat op de drempel. Waar zijn we? Wie zit bij wie en waar moeten we het over hebben?
Er is nergens personeel. Behalve Hij dan. Hij zelf beheert de wasruimtes waar we ons opknappen en Hij is kok en kelner tegelijk. Hij moet ons bijna dwingen om naar binnen te gaan. Iedereen voelt wel dat dit niet zomaar een gezellig etentje zal worden.
Viering: donderdag 21 april, 19.30 uur