In 2010 in Zürich was ik er niet bij en toen begin dit jaar de inschrijving voor het Internationaal Oud-Katholieken Congres 2014 opende stond het interessepeil laag en had ik zeker niet de neiging om mij meteen aan te melden. Zeg nou zelf: hoe leuk of boeiend lijkt zo’n meerdaags congres nou helemaal? Maar ja, editie 2014 werd wel zo’n beetje om de hoek gehouden… Een congres, zo dicht bij Hilversum, daar hoorden veel Nederlandse oud-katholieken en dus ook ik eigenlijk wel bij te zijn. Ergens in de zomermaanden dus toch maar ingeschreven.
En nu, na de laatste viering, het laatste programmadeel en de laatste woorden, ben ik weer thuis met een hoofd vol namen van nieuwe mensen die ik ontmoet heb, met aantekeningen van opmerkingen en gedachten die ik hoorde en niet wil vergeten, met herinneringen aan bijzondere momenten die boeiden of ontroerden, en ben ik blij dat ik erbij was, daar in Utrecht, tussen al die nationaliteiten. Voor mij zijn het de spontane ontmoetingen geweest en de vieringen, die iets toevoegden en enthousiastmeerden.
Zo’n ervaring is moeilijk over te brengen aan een ander. Trouwe congresgangers konden mij eerder dus ook niet echt overtuigen. Misschien moet u gewoon de datum voor het volgende congres alvast ergens noteren: 20 –23 september 2018, om te kunnen wennnen aan de gedachte ook eens zo’n congres mee te maken. Oud-katholieken uit velerlei landen worden dan verwacht in Baden bei Wien. Oostenrijk dus. Voor het zover is kunt u meer lezen over de afgelopen dagen in Utrecht op okkn.nl, meerdere ok-parochiesites, op de ok-Hilversum Facebookpagina en binnenkort verschijnen ook hier enkele foto’s.
Tis maandag, de dag na het congres, en het gewone leven vangt weer aan. Gewoon en met een waardevolle ervaring rijker.
Inge