Een geanimeerd gesprek over liturgie, zo kan de bijeenkomst die na de viering van vandaag plaatsvond wel omschreven worden. Liturgie blijkt veel los te maken, vooral aan persoonlijke ervaring. Iedereen beleeft liturgie immers op zijn of haar eigen wijze. De Oud-Katholieke Kerk staat bekend om zijn verzorgde liturgische vieringen en ook in onze parochie doen we daar graag aan mee. Maar, zo bleek vandaag, velen vinden niet dat de liturgie een doel op zich moet zijn. Het ‘aanbod’ mag wellicht ook verruimd worden: niet alleen een zondagse eucharistieviering, maar denk ook eens na over een gebeds- of stilteviering of het opnieuw in het leven blazen van de Taizé-vieringen. Een andere opmerking was dat de liturgie dient aan te sluiten bij de tijd waarin we leven inclusief handvatten die je als gelovige in het dagelijkse leven kunt gebruiken. Kortom, een viering mag best wat meer ‘actualiteit’ bevatten.
Deze eerste bijeenkomst – als opmaat voor meerdere gesprekken op de zondagmorgen – gaf mooi aan hoe persoonlijk de liturgie door een ieder wordt beleefd. Die persoonlijke verhalen hadden we best meer willen horen, want heel druk was deze eerste gespreksronde niet. Hopelijk sluiten de volgende keer meer parochianen aan.