Een aantal keer dit seizoen op een zondag doen we dat waar we op gemeentevergaderingen niet goed aan toekomen: tijd nemen om met elkaar door te praten over onderwerpen die ons kerkzijn en onze parochie aangaan. Met een kop koffie binnen handbereik in De Akker na de viering bij elkaar aanschuiven aan tafels om een uurtje van gedachten te wisselen, op ideeën te komen en hopelijk ook aanzet te geven tot concrete stappen indien gewenst. Na de viering is er even gelegenheid voor de ‘gewone’ eerste kop koffie en ontmoetingen, en dan geeft de pastoor wel een seintje dat onze aandacht wordt gevraagd voor het onderwerp van die zondag.
Op zondag 14 september is dat: liturgie.
Hieronder een inleiding op dat onderwerp en alvast de vragen die ook langs zullen komen. Die vragen zijn vooral bedoeld om het gesprek op gang te helpen. De bedoeling van Praten met koffie is natuurlijk ook dat u uw eigen inbreng zult hebben met uw eigen reacties. Hopelijk blijft ook u komende zondag wat langer in De Akker om mee te praten.
Liturgie
Eén van de opvallendste kenmerken van de Oud-Katholieke Kerk is haar sterke gerichtheid op de liturgie. De eucharistieviering op zondagmorgen staat centraal in het parochieleven. Aan de vorm en inhoud wordt veel aandacht gegeven en er wordt veel energie aan besteed. Van alle Nederlandse kerken bezitten wij – en daar zijn we best een beetje trots op – het dikste gezangboek en dan tellen we de andere liturgische boeken nog maar niet mee.
Ook in onze Hilversumse parochie merken we een sterke motivatie en een grote inzet bij de zangers en speellieden, misdienaren en acolieten, lectoren en voorbidders, kosters en bloemschikkers en vele anderen om de liturgische vieringen tot een feestelijk en inspirerend middelpunt van het parochieleven te maken. Vanuit de liturgie waaieren als het ware de andere parochieactiviteiten zoals pastoraat en diakonie, catechese en doorgaande (geloofs)vorming uit.
En dat is niet verwonderlijk, want in de liturgie balt zich als het ware het christen- en kerkzijn samen. De kerk/de parochie is een gemeenschap van mensen, die zich door Jezus Christus weten aangesproken en geïnspireerd. En zij viert in de liturgie de ontmoeting met God en met elkaar in woorden, symbolen en gebaren; geur, kleur en gehoor. Kortom de hele menselijke persoon wordt daarbij ingezet.
Voor velen van ons is de liturgie zoals die nu is goed en voor hen hoeft er eigenlijk niets te veranderen. Anderen van ons voelen zich in die liturgie ook thuis, maar zouden het aanbod graag verruimd zien met andersoortige vieringen. Weer anderen maken zich zorgen om de verstaanbaarheid van de woorden en symbolen van een liturgie die hen lief is, maar waarvan ze zich afvragen of die door jongeren en mensen van buiten wel begrepen en meegemaakt kunnen worden.
Allen hebben echter hun liefde en inzet voor de liturgie gemeen en willen dat er liturgie gevierd kan blijven aan de Sint Vitus aan het Melkpad, waar zij al 125 jaar gevierd wordt.
Vandaag willen we onze gevoelens en inzichten in een vrij gesprek met elkaar delen en samen zoeken hoe dat ook in de komende – laten we eerst maar eens zeggen 25 – jaren kan. Tot eer van God en tot heil van de mensen, zoals een mooi gezegde luidt.
Wietse van der Velde
Vragen:
Liturgie is voor mij:
0 een heilig theater
0 een route via God naar de volgende week
0 dienstbetoon aan God
0 een raamwerk waarbinnen eigen inbreng een plek heeft
0 ….
In de viering in onze parochie zoek ik vooral:
0 God
0 bewust worden van (mijn) geloof
0 rust in mijn leven
0 contact met anderen
0 ….
– Wat zijn de minpunten/ wat de pluspunten van de liturgie in onze kerk?
– Wat zou een oplossing kunnen zijn voor de minpunten, hoe kunnen we verder met de pluspunten?
– Zou je een bekende/collega/vriend/buur uitnodigen om een keer mee te gaan naar een viering? Waarom wel/niet?
– Is er behoefte aan andere vieringen dan de eucharistieviering op zondagochtend?
Voor jezelf? Voor anderen? (Hoe zou zo’n viering eruit zien en waar in de kerk is daar een goede plek voor?)