Een bijzondere ontmoeting vanochtend op de kamer van Kees Giskes, met prachtig uitzicht over de herfstkleuren in de tuin van Gooizicht. Ik mocht hem de oogstgroet brengen namens onze parochie en daarbij ook een enorme mand met fruit voor zijn afdeling, de Linde. Daarop werd blij verrast gereageerd door het personeel.
Het was fijn, zo maar met Kees wat te praten. Samen met Benji hebben we door het fotoboek gekeken, dat zijn kinderen samenstelden toen hij 90 werd. We spraken over zijn dankbaarheid voor alle mooie jaren, voor de zorg ook die hij nu ervaart. Over verdriet soms, omdat hij niet meer thuis en in de Vitus kan zijn. Maar ook over zijn vertrouwen op God.
Vanuit dat vertrouwen kijkt hij naar de nog onbekende toekomst en hij voelt zich rijk dat hij met het geloof is opgegroeid, is vergroeid. Het helpt hem te aanvaarden en zich over te geven aan hoe het nu is. Zo kan hij ook zomaar nog een medemens bemoedigen in zijn contacten binnen Gooizicht.
We hebben met een hartelijke zoen afscheid genomen. En Benji en ik waren echt blij dat we de tijd hadden genomen voor deze ontmoeting. Mooi.
Dank van Kees, voor deze groet uit de parochie en voor alle gebeden voor hemzelf en voor Gerda thuis.
En zijn heel hartelijke groet aan u allen!
Laurette