Wat als je in een levensfase bent, waar niemand wil zijn? Wat als je bent, wie niemand wil zijn? Vragen die klonken in de preek van de leek die parochiaan Nienke Nieuwenhuizen hield tijdens de viering op 10 april. Nienke sprak vanuit haar beroep als specialist ouderengeneeskunde en vanuit haar geloof over euthanasie, letterlijk de goede dood. Er is maatschappelijk veel discussie over wilsverklaringen aangaande de eigen dood en daarin speelt veel mee, zoals de omgang met lijden en verlies, angst om alleen verder te moeten gaan en ook bijvoorbeeld de gedachte dat je een ander tot last kunt zijn. Is het wat in het Bijbelboek Prediker te lezen staat: Wie dood en begraven is, is beter af dan iemand die nog leeft?
Wat zijn de waarden waarmee we vanuit het geloof over deze vragen kunnen doordenken? Het (her)ontdekken van die waarden, het ruimte bieden aan het mysterie van leven, het vertrouwen dat God zich in liefde verbindt aan de mens, ook dat zijn elementen in de gesprekken over leven en dood.
In het Praten met koffie na de viering ging een aantal parochianen verder in op het onderwerp. Psychisch lijden, leven uit Gods hand, dementie, alsmaar ouder worden, invloed van cultuur en maatschappij, reanimeren, binnen en ook buiten de medische sector en nog meer kwam in korte tijd ter sprake.
Het onderwerp zal zeker nog eens terugkomen op de agenda om hierover met elkaar in gesprek te gaan.
Over leven en dood
