Achter ons praten of denken over God schuilt een godsbeeld. Concreet, abstract, in symbolen of woorden. En misschien kun je wel zeggen: hoeveel kerkgangers, zoveel godsbeelden. Toch zijn er woorden of symbolen die in ieder geval herkenbaar zijn voor meerdere mensen. Vader of Eeuwige, bron van leven, licht.
Wie of wat zie ik als ik naar God kijk? Hoe kom ik eigenlijk aan dat beeld? Deze en meer vragen borrelden op tijdens de vieringen op zondag 27 oktober.
’s Morgens begon om 10.00 uur een door de werktafel vieren inhoud gegeven viering. Geen eucharistie, want er was geen voorganger.
In liederen en teksten kreeg het zoeken naar mogelijke reacties op het onderwerp Kijken naar God vorm. De Schriftlezing uit Jesaja riep weer een heel ander een godsbeeld op dan de meesten voor ogen hadden.
Veel aanwezigen gingen in op de uitnodiging om hun godsbeeld te verwoorden. Dat was zorgvuldig woorden kiezen en weten dat daarmee toch niet lang niet alles gezegd was.
Ook ’s avonds werd in het viermoment van Aan Tafel & Meer stilgestaan bij hoe wij over God denken. Hoe dicht dat beeld aansluit bij onszelf en dat er toch ook nog dat ongrijpbare buiten ons is.
Het viermoment was aangekondigd als ‘picknick met God’. Een groot geruit picknickkleed, gedekt met borden en bestek en stroken met namen voor God lag voor in de kerk, als sfeervolle illustratie van het Picknick met God-verhaal dat gelezen werd, een picknick met God.
Zomaar zo’n zondag met vieringen waarin we aan het denken werden gezet en waarbij we elkaar wijzer maakten.