Gedachten bij advent, geschreven voor pastor Ward Cortvriendt.
Wanneer je op het zicht zeilt is het handig om een (herkennings)punt te kiezen waarop je je koers kunt bepalen. Zonder zo’n oriëntatiepunt zwalk je alle kanten uit. Of ga je waarheen de wind je maar voert. Dat is niet altijd plezierig, want je kunt ook zomaar aan lager wal raken.
In de politiek en in het bedrijfsleven spreekt men nogal eens over een stip op de horizon zetten. Dat is dan het punt dat men meestal op middellange termijn wenst te bereiken. Bijvoorbeeld een halvering van het aantal werklozen in 2016. Of het in 2017 bereiken van het winstniveau van voor de crisis.
Als gelovigen hebben we ook zo’n punt op de horizon. Een punt dat onze koers bepaalt in het leven. In het groot is dat het levensmodel van Jezus, of het visioen van het Rijk van God. In het kerkelijk jaar wordt dat grote uiteengelegd en toegankelijker gemaakt.
Met betrekking tot de advent is het feest van de geboorte van Christus zo’n stip op de horizon. In de advent koersen we naar Kerstmis. En onderweg vragen we ons af wat we, bij wind en tegenwind, moeten doen en laten om koers te houden. Meer in het bijzonder stellen we ons de vraag welke weg er voor ons ligt om Christus in ons leven geboren te laten worden.
We kunnen natuurlijk het woord advent heel letterlijk nemen. En dan is de geboorte van Christus iets wat op ons toekomt. We hoeven er niets voor te doen, Christus komt toch wel. Dan zien we kerst als een uitwendig gebeuren dat onafhankelijk van ons plaatsvindt, waar wij buiten staan. Een onderonsje van de Vader, de Geest en Maria. Daarmee houden we Christus buiten ons leven.
Maar wanneer we beseffen dat Christus teken is van het verbond tussen God en mens, kunnen we niet afzijdig blijven. Dan heeft deze geboorte ook met ons van doen en komt die binnen in ons levensverhaal met alle gevolgen vandien. De geboorte van Christus vindt plaats binnen de relatie tussen God en mens en kan ook alleen binnen die relatie betekenis hebben.
In strikt menselijke zin maakt het veel uit of er een kind bij de buren geboren wordt of dat er binnen de eigen relatie een kind ontvangen wordt. Het doet er niet toe of dat via natuurlijke geboorte, IVF of adoptie is. Ieder leeft toe naar dat moment en bereidt er zich praktisch en emotioneel, in verwachting en met huiver op voor. Dit proces verandert je als mens en schept een nieuwe identiteit. En als het moment dan daar is, blijkt dat punt op de horizon ineens een nieuwe horizon te openen, die zoals elke horizon telkens wijkt. De zich ontwikkelende werkelijkheid van het kind vraagt immers dat je je telkens opnieuw definieert en bepaalt. Het stelt ons steeds weer voor nieuwe uitdagingen.
Zo is het ook met de geboorte van Christus. We bereiden ons erop voor en openen ons hart. We richten ons bestaan in, zodat we Hem kunnen ontvangen in ons leven. Maar wanneer Hij eenmaal in ons leven geboren wordt, verandert Hij onze werkelijkheid op onvermoede en verrassende wijze. Hij daagt ons uit om in de wisselende omstandigheden van ons leven ons christen zijn telkens opnieuw te definiëren en te bepalen.
Ik wens u van harte zegen op deze weg.
Pastor Ward Cortvriendt.